…..aan de wand, wie is de mooiste van het land? Deze tekst van de Gebroeders Grimm ken je misschien nog wel. Vorige week, in de voorstelling Sneeuwitje van het Noord Nederlands Toneel (NNT), werd de spiegel symbool voor dat wat er al is. De beroemde uitspraak hierboven zou een weg naar de toekomst in de weg staan. Anders gezegd: de spiegel als symbool voor vast blijven houden aan wat je hebt en de deur tot iets nieuws angstvallig op slot houden.

Binnen het stuk was de boze stiefmoeder, fenomenaal gespeeld door Tamar van den Dop, de personificatie van de spiegel en Sneeuwitje, gespeeld door Charlie Chan Dagelet, degene die de deur naar iets nieuws wel durfde te openen. Met haar voelde ik me het meest verbonden. Zij staat voor kracht en durven veranderen, en de harde lessen die onderweg moet leren. Stiefmamma blijft hangen aan het bekende en betaalt haar prijs met een nog groter verval dan al bij haar was ingetreden. Dit kan het NNT zo goed: oude verhalen vertalen naar een hedendaags verhaal met een moraal, zonder moralisti
sch te worden, in een prachtige vormgeving en pakkende muziek. Ik ben fan, en al heel lang.