Categoriearchief: Zelfkennis

Long time ago

Tja, de digitale wereld van Essebes stond even stil. Mijn wereld gelukkig niet.

Ik ontdekte dat voor een groep volwassenen heel anders is dan basisschoolkinderen. Dat het communicatievak wat ik verliet toch wel was wat ik zocht, hoewel ik daar altijd zoekende in ben. Daarvoor kwam een mooie oplossing: een vast dienstverband bij een grote detacheerder met zekerheid en flexibiliteit.

Ook privé gaat het na een wat mindere periode voor de wind. Heel letterlijk met onze kajuitzeilboot Contessa (ze is een Contest 28, trouwens:)), als het wind op het Hollandsch Diep mee zit. Weer een voorbeeld van waarom je nooit nooit moet zeggen. De boot is ons niet komen aanwaaien, ze is zeker niet gratis en ze kost nu vooral veel tijd, maar de rust die ze biedt is onbetaalbaar.

Sporten doe ik ook nog steeds. Hardlopen heb ik ingeruild voor fitness, yoga en sinds kort ook boksen, naast fietsen en wandelen. Altijd on the move.

Punt achter het verleden

Iedereen heeft ze wel: spoken uit het verleden. Ik ook. Sommige spoken kan ik prima verdragen, andere mogen van mij best oplossen. Zo had ik nog een aantal puberspoken in mijn hoofd die me nog lang hebben beïnvloed. Als je bijna 39 jaar jong bent mogen die weleens naar de spokenhemel. Nu wil het toeval dat mijn oude middelbare school dit jaar een reünie viert. Dat maakte een puberspook wakker, en liet hem daarna vrij.

Lees verder

Gelukkig maar!

De laatste paar weken merk ik hoe ontwikkeling voelt, hoe fijn het voelt om steeds dichter bij jezelf te komen. Dat je dan bergen kunt verzetten, durft te genieten, beter je punt kunt maken en jezelf in de spotlight durft te zetten. En hoe fijn dat is om jezelf dat te gunnen. Dat jezelf wegcijferen nu niet zo voelt, omdat je het gevoelsmatig doet, omdat het goed voelt. Dat open staan voor alles en anderen zoveel meer deuren opent.

Ik wist wel dat het bestaat, nu voel ik het ook. En dat maakt zoveel verschil. Een wereld van verschil. Gelukkig, ja, gelukkig!

Leuk voornemen

Het jaar loopt onmiskenbaar op haar laatste benen. Terwijl ik vredig op de bank met zicht op de verlichte adoptiekerstboom dit blog voltik hoor ik rotjes en ander geknal, ruikt mijn kleding naar oliebollen en komen tijdens de Top 2000 goede voornemens ter sprake. Met een goed voornemen of een mooi doel voor het nieuwe jaar is niets mis, maar hoe voorkom je dat goede voornemens uitlopen op een deceptie? Lees verder

Kleine dingen

_DSC0488_kleinMijn geluksgevoel kan ik altijd goed meten aan de mate waarin ik kan genieten van kleine dingen die op mijn pad komen. Dat kan mooie muziek zijn, een vogel in de tuin, een mooie bloem, een plotselinge zonnestraal in mijn gezicht, lekker eten of goed gezelschap. Of, zoals vanochtend, een witte wereld buiten. Sneeuw heeft iets rustigs, iets maagdelijks, wat mijn hoofd helemaal leeg kan maken. Heerlijk is dat. Net als het maïsbrood wat gisteren zo mooi uit het broodbakblik kwam, en de rendang die zo goed op smaak was. Nu prikt de winterzon door de kale wintertakken van de bomen buiten. Ja. Ik ben gelukkig.

Hoop doet leven. En meer.

Eén van de belangrijkste dingen die ik heb geleerd sinds ik van school ben is het omgaan met teleurstellingen. Teleurstelling heeft vele bronnen: van een afwijzing (voor wat dan ook), een verwachting die toch niet blijkt te kloppen of iets, waarvoor je wellicht hard gewerkt hebt, krijgt niet de beloning die het naar je gevoel verdient. Maar de belangrijkste bron is toch wel een onrealistische verwachting van de werkelijkheid of hoop die op weinig meer gebaseerd  dan een wenselijk of gewenst, maar niet realistisch resultaat. Gevoel, als je het tenminste onder ogen durft te zien en accepteert, speelt daarbij ook nog een rol. Lees verder