Het jaar loopt onmiskenbaar op haar laatste benen. Terwijl ik vredig op de bank met zicht op de verlichte adoptiekerstboom dit blog voltik hoor ik rotjes en ander geknal, ruikt mijn kleding naar oliebollen en komen tijdens de Top 2000 goede voornemens ter sprake. Met een goed voornemen of een mooi doel voor het nieuwe jaar is niets mis, maar hoe voorkom je dat goede voornemens uitlopen op een deceptie?

Bij goede voornemens herken ik twee kampen: de enthousiastelingen die vol goede moed hun goede voornemens in de praktijk brengen, ook als dat eerder op lange termijn niet lukte. Zij proberen het ieder jaar weer, de ene keer enthousiaster dan de andere keer. Aan de andere kant zie ik (zelfbenoemde) realisten die principieel geen goede voornemens (meer) hebben, omdat ze (ondertussen) wel beter weten op grond van vorige jaren. Zij  laten goede voornemens links liggen en vinden het een zinloos fenomeen. En dat is hun goed recht. No hard feelings.

Missie voor het nieuwe jaar

Toch vind ik dat met een degelijk en weldoordacht goed voornemen niets mis is. Zie het als een doel dat je wilt bereiken, een missie voor het nieuwe jaar. De kracht van een degelijk goed voornemen zit volgens mij in de haalbaarheid en de specificatie ervan.

Ambitie is prachtig, maar groot kan naar mijn idee altijd nog.

Dat betekent heldere doelen stellen op korte en eventueel lange termijn en rustig van start gaan. Wie te hard van stapel loopt, kan weleens struikelen. Volhouden is je grootste valkuil, dus hou het klein en even behapbaar als die oliebol vanavond en let goed op de weg die je bewandelt. Hou het leuk voor jezelf, dan wordt je goede voornemen een leuk voornemen. Je weet wat je te doen staat.