Iedereen heeft ze wel: spoken uit het verleden. Ik ook. Sommige spoken kan ik prima verdragen, andere mogen van mij best oplossen. Zo had ik nog een aantal puberspoken in mijn hoofd die me nog lang hebben beïnvloed. Als je bijna 39 jaar jong bent mogen die weleens naar de spokenhemel. Nu wil het toeval dat mijn oude middelbare school dit jaar een reünie viert. Dat maakte een puberspook wakker, en liet hem daarna vrij.
Categoriearchief: Persoonlijk
Met mijn gedachten in Brussel
Brussel, zo dichtbij. Zoveel doden en gewonden. Veel angst. Net als in Istanbul. Verder weg, maar niet minder gruwelijk. Aan alle mensen die dit moesten meemaken, en iedereen die hierdoor naaste(n) moet missen of moet gaan missen: we denken aan jullie. Hier mogen we niet aan wennen. Dit mag niet het nieuwe normaal worden. Zijn we minder geschrokken dan na de aanslagen in Parijs? Ik hoop het niet.
Eindelijk thuis
Onze verhuizing van hartje Rotterdam naar een slaperige buitenwijk heb ik eerder regelmatig publiekelijk verguisd. Naarmate we hier langer wonen wordt dat gevoel steeds minder. Waar ik het broeierige en gonzende stadsleven de eerste 2 jaar eerst erg miste, maakt dat missen nu plaats voor waardering voor de diezelfde rust en slaperigheid die ik eerst zo belachelijk maakte tegenover vrienden, familie en collega’s. Lees verder
Het is een mooie dag!
Zonnebloemenveld in Umbria, Italië
Het is de titel van van een leuk plaatje van The Kik, en soms, zoals vandaag, voelt het gewoon ook zo. Het beste wat je dan kan doen: het gevoel toelaten en je mee laten nemen. Anders kan niet. Genieten, niet het gevoel rationaliseren. En dat doe ik dan maar, het kan niet anders!
Mooie dag, allemaal!
Armoede: wie is de schuldige?
De televisie staat hier thuis zelden aan. Toch presteren de heren en dames van de Vaderlandse televisie af en toe iets waarvoor ik wel thuis blijf. Deze week was dat Arm in Nederland? Eigen schuld!. In dat vierluik werden vijf mensen met een duidelijke mening over armoede een week lang geconfronteerd met een Kikkerlands armoedig leven. Dat zette mij ook aan het denken. Is iemand in dit land eigenlijk schuldig aan armoede? Lees verder
Gelukkig maar!
De laatste paar weken merk ik hoe ontwikkeling voelt, hoe fijn het voelt om steeds dichter bij jezelf te komen. Dat je dan bergen kunt verzetten, durft te genieten, beter je punt kunt maken en jezelf in de spotlight durft te zetten. En hoe fijn dat is om jezelf dat te gunnen. Dat jezelf wegcijferen nu niet zo voelt, omdat je het gevoelsmatig doet, omdat het goed voelt. Dat open staan voor alles en anderen zoveel meer deuren opent.
Ik wist wel dat het bestaat, nu voel ik het ook. En dat maakt zoveel verschil. Een wereld van verschil. Gelukkig, ja, gelukkig!
Leuk voornemen
Het jaar loopt onmiskenbaar op haar laatste benen. Terwijl ik vredig op de bank met zicht op de verlichte adoptiekerstboom dit blog voltik hoor ik rotjes en ander geknal, ruikt mijn kleding naar oliebollen en komen tijdens de Top 2000 goede voornemens ter sprake. Met een goed voornemen of een mooi doel voor het nieuwe jaar is niets mis, maar hoe voorkom je dat goede voornemens uitlopen op een deceptie? Lees verder
Metamorfose
Dit blog heeft de afgelopen uren een metamorfose ondergaan. Het is al eerder dit jaar op de schop gegaan, en ook dat was niet de eerste keer. Bij iedere verandering wordt de vormgeving rustiger dan ooit tevoren. Het design lijkt te weerspiegelen hoe ik me voel. En als daar wat meer rust in komt, kan ik dat alleen maar heel hard toejuichen. Wel beheerst, natuurlijk, maar dat spreekt voor zich. Zo veranderde een kleurrijke, drukke layout in iets minimalistisch zwart-wit. De volgende stap in de ruim 13-jarige geschiedenis van essebes.nl. Lees verder
Bye bye Black Friday
Na Zwarte Zaterdag hebben we nu ook Zwarte Vrijdag in de collectie van beroemde en beruchte naamdagen. In de US of America is dat de dag waarop haar inwoners massaal beginnen met hun kerstinkopen. In het verre Nederland loopt mijn mailbox ondertussen voor het eerst ook vol met mails van webshops en retailers die hun waar met korting aan mij willen slijten. En nog een dag voor de werkelijke dag ook. Nee, geen interesse. Kerst gaat niet om cadeaus, en vooral niet de grootte en de geldelijke waarde daarvan, maar om tijd delen met je naasten, of dat nou je geliefde, je gezin, je familie, vrienden of kennissen of een goede mix daarvan is. Juist nu veel mensen het zo druk hebben dat ze nauwelijks tijd voor elkaar hebben, is dat in ieder geval voor mij veel waardevoller dan een nieuwe iPhone of een kasjmier shawl.
Logeervissen
Vanaf gisteren hebben we 10 huisdieren: onze agapornissen Jala, Kito en Geeltje, drie vissen, drie minivisjes en een appelslak. De waterdieren logeren een maandje bij ons, en dat vind ik best weer leuk. In ons vorige huis hadden we een aquarium met een inhoud van 100 liter, die ten onder is gegaan aan onderhoud, energiekosten en algen, omdat de bak teveel licht kreeg. In het nieuwe huis zagen we niet direct ruimte voor een nieuw vissenhuis en hadden we bovendien hetzelfde probleem met licht, zo niet in sterkere mate. Lees verder