Vanaf gisteren hebben we 10 huisdieren: onze agapornissen Jala, Kito en Geeltje, drie vissen, drie minivisjes en een appelslak. De waterdieren logeren een maandje bij ons, en dat vind ik best weer leuk. In ons vorige huis hadden we een aquarium met een inhoud van 100 liter, die ten onder is gegaan aan onderhoud, energiekosten en algen, omdat de bak teveel licht kreeg. In het nieuwe huis zagen we niet direct ruimte voor een nieuw vissenhuis en hadden we bovendien hetzelfde probleem met licht, zo niet in sterkere mate.

Familie Platy en Oom Slak
Deze vissen, platy’s, zitten in een designvissenkom van BiOrb van 30 liter. Van boven en van nder lijkt het wel een vliegende schotel. Toen we de futuristisch uitziende woning van de koelbloedige zwembeesten aan de nodige elektriciteit hadden gehangen, ontdekte Diederik een mini-platy die de eigenaren zelf nog niet eerder opgemerkt hadden.

De lichtstraal rond de vissenkom doet zijn naam eer aan.

Vandaag ontdekten we nog twee nieuwe familieleden. De gezinsuitbreiding lijkt nog door te zetten, omdat een van de volwassen dieren ook of weer zwanger lijkt. Naamsuggesties zijn welkom:) De appelslak stort om onduidelijke redenen graag naar de bodem, glibbert weer omhoog langs de wand of het filter, en doet dan weer hetzelfde. Oom Slak heeft nog geen naam, maar Oom Slak bekt voor nu prima.Al die andere slakjes leven te kort om ze een naam te geven.

Hom….hom…
De meditatieve werking van het kijken naar zwemmende vissen blijkt nog steeds te bestaan. Naar vissen kijken geeft mij op een gekke manier rust. Dat schijnbaar nutteloze gezwem zet mijn gedachten echt even op nul. En dat kan soms heerlijk zijn.

Update 27/11/2015: De appelslak heet inmiddels Monsieur Hulot. Kenners van Jacques Tatí kennen dit beroemde karakter vast.