Mijn geluksgevoel kan ik altijd goed meten aan de mate waarin ik kan genieten van kleine dingen die op mijn pad komen. Dat kan mooie muziek zijn, een vogel in de tuin, een mooie bloem, een plotselinge zonnestraal in mijn gezicht, lekker eten of goed gezelschap. Of, zoals vanochtend, een witte wereld buiten. Sneeuw heeft iets rustigs, iets maagdelijks, wat mijn hoofd helemaal leeg kan maken. Heerlijk is dat. Net als het maïsbrood wat gisteren zo mooi uit het broodbakblik kwam, en de rendang die zo goed op smaak was. Nu prikt de winterzon door de kale wintertakken van de bomen buiten. Ja. Ik ben gelukkig.
Hoop doet leven. En meer.
Eén van de belangrijkste dingen die ik heb geleerd sinds ik van school ben is het omgaan met teleurstellingen. Teleurstelling heeft vele bronnen: van een afwijzing (voor wat dan ook), een verwachting die toch niet blijkt te kloppen of iets, waarvoor je wellicht hard gewerkt hebt, krijgt niet de beloning die het naar je gevoel verdient. Maar de belangrijkste bron is toch wel een onrealistische verwachting van de werkelijkheid of hoop die op weinig meer gebaseerd dan een wenselijk of gewenst, maar niet realistisch resultaat. Gevoel, als je het tenminste onder ogen durft te zien en accepteert, speelt daarbij ook nog een rol. Lees verder