Dit blog heeft de afgelopen uren een metamorfose ondergaan. Het is al eerder dit jaar op de schop gegaan, en ook dat was niet de eerste keer. Bij iedere verandering wordt de vormgeving rustiger dan ooit tevoren. Het design lijkt te weerspiegelen hoe ik me voel. En als daar wat meer  rust in komt, kan ik dat alleen maar heel hard toejuichen. Wel beheerst, natuurlijk, maar dat spreekt voor zich. Zo veranderde een kleurrijke, drukke layout in iets minimalistisch zwart-wit. De volgende stap in de ruim 13-jarige geschiedenis van essebes.nl.

De geschiedenis van dit blog begint al in augustus 2002. Op dat moment bestond WordPress nog niet eens, maar Dreamweaver wel. Ik kreeg de domeinnaam in dat jaar op mijn verjaardag cadeau, tijdens een vakantie in Griekenland, van mijn vriend, die een eigen webhostingbedrijf had. Op dat moment mochten particulieren nog niet zelf een domeinnaam registreren.

HTML en handwerk

Met de eerste versies heb ik de basis van HTML geleerd, en dat was heel nuttig. Ik kon er mijn spreekwoordelijke ei in kwijt. Destijds werd de layout gedomineerd door warme tinten als perzik en steenrood. Mooie, complementaire kleuren, mooi in evenwicht. Dynamiek was nog ver te zoeken, maar goed, ik wist hoe ik een goede structuur kon opbouwen en hoe ik die moest managen. Vergeleken met de huidige blogsoftware was het heel veel handwerk, ook in de opmaak. Dat stopte toen ik CSS onder de knie kreeg.

Terug naar het wereldwijde web

Door het arbeidsintensieve karakter van de site, en haperende software, heeft essebes.nl een tijd in de wilgen gehangen. Maar ik hield haar wel in de gaten. Toen de moderne blogsoftware haar intrede deed, hoorde ik opgewekt gelach uit de betreffende wilg. Ze riep me bij zich. Essebes.nl zag dit als haar kans om terug te keren naar het wereldwijde web, wat ze zo gemist had. Ik heb over mijn hart gestreken en haar die kans gegeven, met behulp van Diederik, die een mooie basis voor haar neerlegde. Op voorwaarde dat ze minder aandacht zou vragen dan voorheen.

Regenboogjas

Zij en ik konden niet kiezen uit al die mooie outfits. We kozen voor een layout met alle kleuren van de regenboog, met een typemachinefont, die ik zelf voor haar heb veranderd. Prachtig vond ze het, omdat ze zo niet hoefde te kiezen voor één kleur. Inhoudelijk veranderde ze wel: de focus kwam steeds meer op persoonlijke onderwerpen te liggen. De andere onderwerpen verhuisden naar haar zusje, die zich meer opstelt als een zakenvrouw.

Meer rust

Toen begon ze te twijfelen. De regenboog werd haar te druk, ze wilde meer rust. Niet dat ze de wereld opeens met zwartwitte bril bekeek in plaats van met een gekleurde, maar ik moest haar toch gelijk geven. We kozen een rustige, nieuwe outfit met weinig poespas. Dat laatste begon ze toch te missen: een beetje opsmuk mag wel. Dus heb ik haar wat nieuwe sieraden gegeven, in een strakke vormgeving, omdat ze ook is afgevallen. En zie daar de nieuwe vormgeving. Zij is tevreden, ik ook.